Η Ελένη Κεχαΐδου-Χαβιαρά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αίγυπτο μέχρι τα δεκαεπτά της χρόνια, αλλά η καταγωγή της είναι από τη Σύμη. Ολοκλήρωσε ανώτερες σπουδές θεάτρου στη Δραματική Σχολή Πέλου Κατσέλη και παράλληλα στην Αγγλική και Ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως ηθοποιός και συνεργάστηκε ως θεατρική συγγραφέας με διάφορους πολιτιστικούς φορείς, όπως το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας. Μετά από μεταπτυχιακή έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Cambridge στην Αγγλία, ανακηρύχθηκε διδάκτορας του ΤΑΓΦ του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο διδακτικό προσωπικό του οποίου ενσωματώθηκε από το 1973 και μετά με ειδίκευση στην αμερικανική λογοτεχνία και συγγραφική. Εκτός από ελληνικά και αγγλικά, μιλά γαλλικά και αραβικά, ενώ τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στο αμερικανικό θέατρο, στις φεμινιστικές και μετα-αποικιοκρατικές σπουδές καθώς και στη θεωρία του πολιτισμού. Ως το 2008, οπότε και αφυπηρέτησε με το βαθμό της Καθηγήτριας, συνέβαλε αποφασιστικά στη διοργάνωση του Τομέα Λογοτεχνίας–Πολιτισμού και δίδαξε με μεγάλη επιτυχία προ- και μετα-πτυχιακά μαθήματα σχετικά με το αμερικανικό θέατρο, τις σπουδές φύλου (ιδιαίτερα στα πλαίσια του διατμηματικού προγράμματος ΘΕ:ΦΥΛ.ΙΣ.), καθώς και το σεμινάριο συγγραφικής στο ΤΑΓΦ με ειδική έμφαση στο δράμα (2005). Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει τα διεθνώς αναγνωρισμένα θεατρικά έργα που συνέγραψε με τον Δημήτρη Κεχαΐδη, Δάφνες και πικροδάφνες (1979) και Με δύναμη από την Κηφισιά (1995), δύο μονογραφίες, Acting by Gender: Women in Arthur Miller’s Dramaturgy (1991) και American Women and Drama: Practices of Freedom (1997), όπως και άρθρα για το αμερικανικό θέατρο και τη συγγραφική. Ανακυρήχθηκε Ομότιμη το 2010, σε αναγνώριση του επιστημονικού και καλλιτεχνικού της έργου. Υπήρξε μέλος της επιτροπής σχεδιασμού του επιστημονικού περιοδικού λογοτεχνίας και πολιτισμού Synthesis, στη συντακτική επιτροπή του οποίου συμμετέχει.